Huisdierenoppas Michel uit Bergeijk
Na de middelbare school wordt er van je verwacht dat je te kennen geeft "wat je later wilt worden". Voor mij stond dat al vrij snel vast: nl. dierenarts of onderwijs. En wel in die volgorde. Maar...dierenarts is het niet geworden vanwege de noodzakelijke Beta vakken die niet aan mij besteed waren; dus ben ik het onderwijs ingegaan. Maar daarnaast zijn het (huis)dieren geweest die als een rode draad door mijn leven hebben gelopen. Mijn opa was boswachter en mijn ouders hebben me altijd verteld dat hij het was die mij van jongs af aan de 'schoonheid' van de natuur en respect voor al wat leeft heeft bijgebracht. In mijn verdere leven heb ik dat daadwerkelijk in praktijk gebracht door een scala aan huisdieren. Van muizen tot vissen, van katten tot honden. Van (voliere)vogeltjes tot ratten. Van schildpadden tot slangen. Later toen ik voor de klas stond was er 1 middag per week ingeroosterd voor 'biologieles' in de ruimste zin van het woord. Tijdens ouderavonden waren het de ouders die mij vertelde wat ik al lang wist; nl dat kinderen die met (levende) dieren kennis hebben gemaakt zich "anders' (in positieve zin) gedragen dan kinderen die dat niet meegemaakt hebben. Enkele jaren later is dit gegeven op wetenschappelijke basis onderzocht en bevestigd, maar voor jij was dat dus oud nieuws. Anekdotes zijn er te veel om op te noemen; vooral met mijn Belgische herder die ik vanaf pup heb gehad. Deze hond was 17 jaar jaar lang mijn maatje en zo behandel ik haar dan ook. Ze was dol op autorijden. En wilde altijd op de stoel naast het stuur zitten anders wilde ze niet mee. Als ik mijn ouders bijv. naar familie bracht moesten mijn ouders op de achterbank zitten en de hond op de voorste stoel naast mij. Er was dan ook 'geen discussie' mogelijk!!
